این وبلاگ دقیقن قراره نقش دفترچه صورتی برای من ایفا کنه (جیش بهت پوری) و چیزی که این اجازه رو به من میده اینه که در بهترین حالت خواننده های این وبلاگ ده نفر ازآدمای دور و برم هستند و خوب میتونم هر مزخرف شخصی و خب که چی داری رو هوا کنم و به کسی مربوط نیست (بازم جیش بهت پوری) و اینکه من کلن حرف خاصی برای گفتن ندارم و نه آدمه معروفیم و نه نوشته هام گه خاصی هستن
من به طوره پیش فرض اعتماد به نفس ندارم و فک میکنم هر چیزی که می نویسم مزخرفه واسه همین دیگه ته هر پست این موضوع رو قید نمی کنماز حمید و آریا و یکی دیگه که قبول نمی کنه شاهکاره واسه راه انداختن این وبلاگ و زحمات بی دریغشان و گلواژه هایی نظیر این ممنونم
(به عنوان پست اول واقعن افتضاح بود)
0 نظرات:
ارسال یک نظر