خوشم میاد ادای تونی سوپرانو رو دربیارم. همه لباس کهنه هاشونو به عنوان لباس تو خونه استفاده میکنن دیگه. ینی مامانه ما اینطوری بهمون یاد داده، تی شرت خوشگلای بیرون وختی کهنه شدن و رنگشون ان شد تو خونه میپوشیمشون نمیشد شلوار لی کهنه ها رو تو خونه پوشید برا همین مجبوریم پیژامه نو بپوشیم. من از شلوارک حالم بهم میخوره. هرچقد دوس دارین پیژامه پوشیدنمو مسخره کنین من حالم از شلوارک بهم میخوره. بعد خو ما خونه هرکی بریم مهمون حساب میشیم یه جوری دیگه و اونا احتمالن لباس تو خونه‌شونو نپوشیدن و لباسای یه خرده بهترشونو پوشیدن یا شایدم بقیه تو خونه خیلی درس حسابی لباس میپوشن بهرحال چون من فقد تو خونه خودمون زندگی کردم فک میکنم بقیه هم مثه ما تو خونه لباس کهنه‌هاشونو میپوشن. بعد در طول این سالها لباس پوشیدن هیچوخت به اندازه وختی لباس تو خونه کهنه‌هام تنمه احساس خوشتیپی نمیکنم. ینی الان یه تی‌شرت قرمز آستین بلند گل و گشاد ماله هزار ساله پیشو پوشیدم که یقه‌ش تا ممه‌هام بازه با پیژامه خاکستری سیاه سفیده بعد چون سرما خوردم سوئیشرت سرمه‌ایم پوشیدم بعد دارم واسه بار دوم سیزن اول سوپرانوز نگاه میکنم چون همین یه سیزنو دارم بعد وسطش پا میشم برم دشوری بشاشم بعد حال میکنم ادا تونی رو دربیارم ینی خودم فک میکنم که دارم اینکارو میکنم. قوز میکنم شونه‌ها آویزون بعد جلو آینه دشوری دستمو تکون میدم رو به تصویرم تو آینه بعد دهنمو عین ماهی باز و بسته میکنم مثلن دارم مدل تونی لب و دهنمو تکون میدم بعد میرم میشاشم نمیتونم تو شاشیدن ادای اونو دربیارم صرفن میتونم این حسو داشته باشم که دارم میشاشم تو دهن دنیا بعد دوباره میام جلو آینه موهامو با دس میدم عقب دوباره میام میشینم سوپرانوز نگاه میکنم. قطعن جوگیر. قطعن کسشر و حالم بهم میخوره اینقد بعد بعد میکنم.